Merhaba,

Ben fizyoterapist Aleyna Yaren Bayrak. Yeni mezunum. Bugünkü bakış açımın oluşmasında çok fazla emeği ve yeri olduğu için lisans eğitimimde Görkem Hoca ile tanışıp kendisinden gelişimsel kinezyoloji ve pediatri derslerini alabilmenin belki de hayatımdaki en büyük şansım olduğuna inanıyorum. Bunun nedeni sadece var olan temel fizyoterapi bilgisini değil kendi deneyimleriyle birleştiği bilgileri bizlere kendi süzgecinden geçirip bilimsel temellere dayandırıp sunmasıydı. 

Ardından bende oluşan soru işaretleri, işlediğimiz her ders ve hocamı dinlediğim her konferansta giderek arttı ve yerini arayış ile birçok düşünceye bıraktı. Bir yandan devam eden eğitimime ek olarak gönüllü olarak gittiğim stajlarda aslında ne kadar da ufak bir açıdan baktığımı, tamamen soruna odaklandığımı hatta bunun üzerine bir rehabilitasyon sürecini kafamda takip ettiğimi ve ne kadar sorgulayamadığımı dolayısıyla başta kendimin çeşitlenemediğini fark ettim. Açıkçası bu kısım benim için çok öğretici bir o kadar da yaralayıcı olmuştu çünkü başta kendime iyi gelemezken bir başkasına nasıl şifalı olabilirdim? 

Ek olarak bir alana yönelme düşüncesi, bir yandan mezun olacağımın getirdiği boşluk, ileriyi net bir şekilde göremeyip plan yapamayışım kafamdaki soru işaretleri ile birleşince içerisinden geçtiğimiz yoğun ve yıpratıcı süreçte beni kaygılarla baş başa bıraktı. Ben de ufak ufak yöneldiğimi hissettiğim bu yolda amatör olarak deneyimlediğim yoga ile tanışmış oldum. Yaşadığım stres, kaygı, endişe hatta bazı zamanlar olumlu duygular eşliğinde düzenli yoga pratikleri yapmaya başladım fakat eğitimde sayesinde edindiğim kadar bilgim olmadığı için amacım çeşitlenmek, kendime alan tutmak ve bedenimi tanımaktan ziyade daha çok hızlı ve dikkatsizce pozlar arası geçiş, süreci daha iyi yönetebilmek, stresi azaltmak vb. idi. Hatta zaman zaman bileğim veya belim ağrıdığında bir şeyleri eksik veya yanlış yaptığımın bilincine varmıştım ama bunların ne olduğu hakkında fikrim yoktu. 

Ardından birkaç yıldır gönlümde yatan ve hayallerimin bir parçası olan Nöro Gelişimsel Yoga’ya kaydoldum ve finallerim biter bitmez başlayan eğitimlerimiz ile şu an açıkça önceden kendi yaptığım pratiklerdeki hatalarımı görebiliyorum. Nöro gelişimsel yoga ile en başta hayatımda atladığım, dikkat etmediğim birçok şey olduğunu fark ettim. Nefesi hissederek, ağırlık aktarımlarına dikkat ederek, bedene alan tutup çeşitlenmesine izin vererek, zihindeki düşüncelerden bir nebze olsun uzaklaşarak kendinle yakınlaştığın zaman aslında orada yoga oluyor. İşte o zaman gerçekten şifalı oluyordu. Aksi taktirde yapılan şey ne kadar yoga oluyor o kısmı iyi sorgulayabilmek gerekiyor. 

Maalesef genellikle büyük şehirlerde yoğun bir tempo içinde rutin hayatlar sürüyoruz ve bunların bizden birçok götürüsü oluyor fakat hiç düşünmüyoruz ki acaba bu bedenin şu an neye ihtiyacı var, sinir sistemim şu an tetikte mi yoksa sakin mi? Bu ihtiyaçlarıma ben ne ölçüde cevaplar veriyorum ya da sinir sisteminin bedende oluşturduğu yanıtlardan ne kadar haberdarım.

 İşte Nöro gelişimsel yoga tamda bu noktada bize bu koşturmacalı ve yorucu hayatlarımız içinde alan tutuyor. Bize biz olma şansı veriyor. İçerden geleni dinlememize, bedenimize odaklanmamıza fırsat veriyor. Bir süre için de olsa kendi içerisindeki varyasyonlarla tüm gün aktif olan korteksin susmasını sağlıyor. Her gün içerisinde yaşadığımın olumsuzlukların sonunda savaş ya da kaç halinde olan sinir sisteminin regüle olmasını sağlıyor. Hatta eğitimde edindiğimiz bilgileri ve yoga pratikleri ile bedenimizde deneyimlediklerimizi hayatımıza entegre edersek o zaman geçici bir regülasyondan çok yeni bir praksis oluşturmuş oluyoruz. Bu yüzden dönüp baktığımda kendim için verdiğim en iyi kararlardan birinin bu eğitimi almak olduğuna çok eminim. İyi ki Nöro gelişimsel yoga diyorum.